Welcome Guest!
twitter facebook rss

,

ခ်င္းတြင္းအလွ မခံစားရသူမ်ား


ျမစ္ကမ္းအနီး ေတာေတြထဲက ဝါးခုတ္၊ ေဖာင္ဖြဲ႕ၿပီး ေဖာင္ေပၚမွာပဲ အိပ္၊ ေဖာင္ေပၚမွာပဲ စားရင္းနဲ႔ ၿမဳိ႕ႀကီးျပႀကီး ေတြကို ဝါးသြားေရာင္းၾကသူမ်ားပါ။ ေဖာင္ေပၚမွာ မီးဖိုတင္ၿပီး ခ်က္ျပဳတ္ စားေသာက္ရင္းနဲ႔ ဝါးပို႔ရမယ့္ ၿမဳိ႕ႀကီးေတြအထိ ေန႔ရက္ေပါင္း မ်ားစြာကို ခရီးႏွင္ၾကရသူေတြေပါ့။
 ခ်င္းတြင္းသားေတြကေတာ့ ေခတ္မီမွမီ။ ေမာ္ေတာ္ေပၚမွာေတာင္ စကိုင္းနက္ တပ္ၿပီး ျမစ္တစ္ေလွ်ာက္ ေစ်းသေဘၤာနဲ႔ ေစ်းေရာင္းၾကတာပါ။ ျမစ္တစ္ေလွ်ာက္ ေပါမ်ားလွတဲ့ ႐ြာေတြကို ေစ်းသေဘၤာႀကီးက တစ္႐ြာဝင္ တစ္႐ြာထြက္ ေစ်းေရာင္းရင္းနဲ႔ ျမစ္ထဲမွာပဲ စီးပြားရွာေနသူမ်ားပါ။
 ျမစ္ထဲမွာ ေန႔စဥ္ အစင္းေရေပါင္း မ်ားစြာ သြားလာေနတဲ့ လူစီး ေမာ္ေတာ္ေတြကို ေလွကေလးေတြနဲ႔ လိုက္ၿပီး ၾကက္သားေၾကာ္၊ အရက္၊ ဘီယာနဲ႔ စားေသာက္ဖြယ္ရာ မ်ဳိးစုံကို ခဏနားတဲ့အခ်ိန္ ေမာ္ေတာ္ေပၚ တက္ၿပီး လိုက္လံ ေရာင္းခ်ၾကတဲ့ ေစ်းသည္ေတြပါ။ ေရနည္းခ်ိန္ဆို တခ်ဳိ႕ေစ်းဗန္းကို ေခါင္းေပၚတင္ၿပီး ျမစ္ထဲမွာ ေရကူးၿပီး လိုက္ေရာင္းၾကရပါတယ္။ အမ်ဳိးသမီး ေလွေလွာ္သူ အပါအဝင္ အမ်ားစု ေတြ႕ရတာ အမ်ဳိးသမီးေတြပါ။ ခ်င္းတြင္းျမစ္ကို တစ္ေနကုန္ အျပန္အလွန္ ကူးသန္းရင္း ေလွေလွာ္ၿပီး ဝမ္းစာရွာၾကရတဲ့အတြက္ ခ်င္းတြင္းအလွကို မခံစားႏိုင္ၾကပါဘူး။
 
တႏိုင္းခ၊ တဝမ္းခ ညီေနာင္ ျမစ္ႏွစ္သြယ္ ေပါင္းထားတဲ့ ခ်င္းတြင္းျမစ္ဟာ ေရမိုင္ေပါင္း ၆၉၁ မိုင္ ရွည္လ်ားၿပီး ႐ႈခင္းမ်ားမွာ ဘယ္ေနရာၾကည့္ၾကည့္ လွပေနပါတယ္။ ျမစ္ႀကီးကို မွီခိုၿပီး ဘဝရပ္တည္မႈ အတြက္ ေန႔စဥ္ လႈပ္ရွား ႐ုန္းကန္ေနရတဲ့ လူသားေတြက ခ်င္းတြင္း အလွအပကို မခံစားႏိုင္ၾကရွာပါဘူး။

 
ျမစ္လယ္မွာ ေသာင္မတင္ဖို႔ကေတာ့ ေရေၾကာင္း အတိမ္အနက္ကို မျဖစ္မေန သိဖို႔ အသက္တမွ် အေရးႀကီးပါတယ္။ ေရနည္းခ်ိန္တိုင္း အလုပ္႐ႈပ္ရတာက ေလွထိုးသားမ်ားပါ။ ေလွဦးမွာထိုင္ ဝါးနဲ႔ေထာက္ရင္း ဆလင္ကို လက္ကေလးမ်ား ေထာင္ျပၿပီး ေရအနက္ေပကို လွမ္းအခ်က္ျပရတာပါ။

 
ျမစ္နဲ႔နီးတဲ့ လယ္ကြင္းေတြကေတာ့ မိုးမေမွ်ာ္ရေတာ့ပါဘူး။ ဆယ့္ႏွစ္ရာသီ ႏံုးတင္ေျမႏု ေပၚမွာ သီးပင္စားပင္ေတြ စိုက္ခ်င္ရင္ တရုတ္နီစက္ကေလးနဲ႔ ေရတင္လိုက္ရံုပါပဲ။

 
ခ်င္းတြင္းျမစ္ အထက္ပိုင္း ဥ႐ု ေခ်ာင္းေတြမွာေတာ့ စီးပြားေရး သမားေတြက စက္အင္အား၊ လူအင္အားေတြ သုံးၿပီး ေရႊက်င္ၾကတာ ႏွစ္စဥ္ ေရႊေတာေတြမွာ ပြဲေတာ္ႀကီးလိုပါပဲ။ တစ္ပိုင္တစ္ႏိုင္ ေရႊက်င္သူေတြ ကေတာ့ ရွိသမွ် မိသားစုေလးနဲ႔ ျမစ္ကမ္းေဘးမွာ မူးစုမတ္စု ေရႊက်င္ၿပီး ဝမ္းစာရွာရတာေပါ့။

 
ျမစ္ကမ္းတစ္ေလွ်ာက္ သစ္ဝါးေပါတဲ့ ေဒသဆိုေတာ့ သစ္ခုတ္ၿပီး ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာကာ ေရာင္းဖို႔အတြက္ ခ်င္းတြင္းျမစ္ႀကီးကို အသုံးျပဳၾကပါတယ္။ ကားတစ္စီး သစ္တစ္လုံးပဲ တင္ႏိုင္တဲ့ သစ္ပင္ႀကီးေတြ ဘဝကေန တစ္ပိုင္တစ္ႏိုင္ ခုတ္ၾက ေရာင္းၾကရင္းနဲ႔ ခ်င္းတြင္း ျမစ္ကမ္းေဘးက ေတာေတြဟာ ေတာင္ကတုံး ဘဝ ေရာက္ပါေတာ့မယ္။

The Voice Weekly

0 comments

Readers Comments

City Life Burma

Featured Video

City Life Burma

City Life Burma